Qüdrətli imperiya illüziyası ilk dəfə Ukraynada pozulmuşdu, indi isə Rusiyanın özündə buna nail olunur
“Vaqner” üsyanından sonra “bunkerin atası” Vladimir Putin bu üsyanı “dayandıran” hərbçiləri mükafatlandırıb. Şoyqu, təbii ki, ön plandadır. O, açıq-aydın “üsyanı yatırmaq” üçün məsuliyyət daşıyırdı. Son üsyanın tarixini yenidən yazmaq üçün yeni təyin olunan “partiyanın ümumi xətti” davam edir.
Amma “Putinin aşpazı”nın üsyanı bir neçə aşkar faktları göstərdi:
1.Hərbi qüvvə rejimə qarşı durarsa, rejimi müdafiə edən yoxdur. Moskvadakı bütün repressiya agentlikləri yalnız silahsız müxaliflərlə məşğul olmaq üçün nəzərdə tutulub, ciddi silahlı qrupları dayandırmaq üçün yox. Bunu silahlı qüvvələr etməlidir, lakin onların hamısı Ukraynadadır. Və müxtəlif “rus qvardiyaçılar”, sərhədçilər və “Kadırovçular” üçün rejim uğrunda ölməyin mənası yoxdur. Onlar düşünürlər: yaxşı olar ki, kimin qalib gələcəyini gözləyək və qalibə itaət edək. Ona görə də “Vaqner” muzdluları irəlilədikcə, hamı sadəcə silahlarını onların qabarşısında yuxarı qaldırdı. Beləliklə, Kremlə çatmaq demək olar ki, mümkün oldu.
2.Dünyanın ən böyük dövlətinin əhalisi üçün prinsipcə onlara kimin rəhbərlik etməsinin əhəmiyyəti yoxdur. “Vaqner” Rostova gəldikdə, Rostovda hamı xoşbəxt görünürdü. Kameralar çəkib, bu barədə sübutlar yetərincədir. Rejim on illərdir ki, “kənar siyasət”in təbliğat sxemini qurur və işləyir. Amma “siyasətdən kənar”ın başqa tərəfi də var – hakimiyyəti ələ keçirəcəklər, insanlar buna biganə qalacaq.
3.Moskvalılara qalan yeganə siyasi arqument hərbi gücdür. Əgər varsa, onlar Kremllə danışıqlar aparacaqlar. Budur, monokratiya bitdi. İndi belə gücə malik olan hər kəs danışıqlar aparmağa başlayacaq. Və onların sayı getdikcə daha çox olacaq. Onlar qiymətli resurs toplayacaqlar ki, lazımi anda istifadə etsinlər. “Özəl ordular” yaxın gələcəkdə Moskvanın siyasətində mühüm rol oynayacaq.
Bütün bunlar Rusiyanın çöküşünün əlamətləridir. Ani deyil, yavaş-yavaş çöküş gedir. Qüdrətli imperiya illüziyası ilk dəfə Ukraynada pozulmuşdu, indi isə Rusiyanın özündə buna nail olunur. Ukraynalılar bu yaxınlarda müharibəni Rusiyaya köçürməyə çalışdılar, lakin bütün bunlar rusların özlərinin etdikləri fonda ciddi deyildi. Özlərinin hərbi təyyarələrini vurmaq, mülki yolları bombalamaq, körpüləri uçurmaq, Moskvada çaxnaşma…
Yadda saxlamaq lazımdır ki, Putin rejimi informasiya rejimidir. “Bunker atası” media üzərində nəzarət sayəsində siyasi texnoloqlar tərəfindən kor edildi. İndi də rejimin ən çox həyəcanlandığı həmin medianın əksidir. Bu mənada, üsyandan sonrakı günlərdə Kremldə olan bütün hərəkətləri nəzərə almalıyıq. Onlar parlaq bir sxem seçdilər: “hər şey plana uyğun getdi” kimi davranmaq sxemini. Düşünürlər: “Tarixi yenidən yazın ki, sonradan uydurulmuş uydurmalar ictimai şüurda reallığı əvəz etsin”.
Məsələn, Putin hərbçiləri “üsyanı yatırdıqlarına görə” mükafatlandırır. Deməli, hamı yadda saxlamalıdır ki, kimsə həqiqətən nəyisə “repressiya edib”. Qaçmadı, silahı təhvil vermədi, üsyançılara qoşulmadı, amma nəsə etdi.
“Bunker atası”nın özü çıxışlarına görə, “vəziyyəti diqqətlə izləyirdi” və “yayılmasına imkan vermirdi”, əks halda mütləq güc tətbiq edərdi, amma “daha qan tökülməsini istəmirdi”.
Buna kiminsə inanacağını bilmirəm. Ola bilsin ki, Rusiya televiziyasına baxanlar nəyəsə inansın. Amma Rusiyada nəyəsə xalq yox, qruplar qərar vermir. Və sonuncular üçün Putin artıq onların stabil, doymuş və dinc həyatının qarantı deyil, qeyri-sabitlik, xərclər və təhlükə mənbəyidir. Heç bir sirk, təlxək çıxış onlara mane ola bilməz.
